Τώρα που καλοκαιριάζει όλο και περισσότεροι βλέπουμε να γυμνάζονται και να «ιδρώνουν τις φανέλες τους». Αυτό όμως σημαίνει και απώλεια ηλεκτρολυτών η οποία προφανώς απαιτεί προσοχή στη διατροφή μας για την αναπλήρωσή τους. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι περίφημοι ηλεκτρολύτες;

Είναι το νάτριο, το κάλιο και το χλώριο. Η δράση τους είναι στενά συνδεδεμένη καθορίζοντας την οξεοβασική ισορροπία (διατήρηση στο ρH του αίματος μεταξύ 7,35 - 7,45) και του ωσμωτικού ισοζυγίου στα κύτταρα, μεταξύ εξωκυττάριου και ενδοκυττάριου διαμερίσματος. Επηρεάζεται δηλαδή τόσο η κατανομή των υγρών στο σώμα (κατακράτηση υγρών ή διούρηση), όσο και η ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος.

Οι έρευνες των επιστημόνων της αθλητικής διατροφής αποδεικνύουν την αναγκαιότητα ηλεκτρολυτικής κάλυψης των αθλητών-τριών, κυρίως όταν η άθληση υπερβαίνει τη 1 ώρα, τροφοδοτώντας τους ακόμη και κατά την ώρα της άθλησης με ειδικά διαλύματα, που εκτός από νερό και υδατάνθρακες (άμεσης απορρόφησης) είναι εμπλουτισμένα με ηλεκτρολύτες (και κυρίως νατρίου, σε ποσότητα 0,5-0,7 γραμμάρια ανά λίτρο).

Η αναλογία αυτή επιτρέπει:

Διατήρηση του γενικού όγκου των υγρών του σώματος και του αίματος σε καλά επίπεδα.

Η απώλεια υγρών μπορεί (με άθληση ειδικά σε θερμά κλίματα) να φτάσει ή και να υπερβεί τα 2 λίτρα την ώρα. Αντίστοιχα η πρόσληψη υγρών σπάνια υπερβαίνει το μισό λίτρο. Έτσι πέρα από τις συνθήκες αφυδάτωσης που δημιουργούνται, έχουμε συχνά διαταραχές πλήρους αιμάτωσης (άρα και οξυγόνωσης) του μυϊκού συστήματος και θερμικές διαταραχές με μείωση της εφίδρωσης, ασθενή και γρήγορη καρδιακή συχνότητα, πρόωρη κόπωση, κράμπες και πλήρη εξάντληση. 

Επιτάχυνση της υδρικής πρόσληψης μέσω της σύντομης γαστρικής εκκένωσης και της αυξημένης εντερικής απορρόφησης. Αρκεί να τηρούμε και κάποιες λεπτομέρειες, όπως η ποσότητα να είναι 150-250ml ανά 15-20 λεπτά (σύμφωνα με το AMERICAN COLLEGE OF SPORTS MEDICINE), η ωσμωτική πίεση 80-250 mOsmol ανά λίτρο (υποτονικό ποτό), η θερμοκρασία ροφήματος 5^ο-15^ο C (η γαστρική εκκένωση μειώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας), η συγκέντρωση νατρίου όπως αναφέραμε 0,5-0,7γρ./λίτρο, της γλυκόζης όχι άνω του 5%, η καθαρότητα του ποτού (όχι προσμίξεις με άλλα συστατικά ή ουσίες που προκαλούν αλλοίωση του ρH), η ένταση της άσκησης (κάτω από 70% VO2max) και φυσικά ο έλεγχος του άγχους μας.

Ενεργοποίηση του αισθήματος της δίψας.

Δυστυχώς όταν κάνουμε κάποια επίπονη προσπάθεια (όπως η αθλητική) υπερλειτουργεί το συμπαθητικό-αυτόνομο νευρικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση και του αισθήματος της δίψας. Άλλωστε όλοι-ες εκείνη την ώρα δίνουν συνειδητά σημασία στην προσπάθειά τους. Ωστόσο επειδή ελλοχεύει  ο κίνδυνος της αφυδάτωσης (ειδικά στα αθλήματα που υπερβαίνουν τη 1 ώρα), η πρόσληψη ηλεκτρολυτών στην ποσότητα που αναφέραμε ενεργοποιεί ικανοποιητικά το αίσθημα της δίψας, δημιουργώντας ευχαρίστηση και όχι δυσφορία κατά την κατανάλωσή του.